ÖZEL EĞİTİMDE AİLENİN ÖNEMİ
Gönüllü çıkılan ve hiç bitmeyen bir yolculuktur anne ve baba olmak. Kimilerimizin yol boyunca yaşadıkları gönlünden geçenler ile denk olurken kimilerimiz için şaşırtıcı sürprizler hazırlamıştır hayat.
İşte bu sürprizlerden biridir ‘özel bir çocuğa’ sahip olmak.
Özel çocuklarımızın ebeveynlerinin, çocukları ile beraber atacağı her adım için daha fazla emek ve zaman sarf edeceği buna karşılık koskocaman bir gülümsemeye sahip olacağı bilinmelidir.
Çocuklarımızın engeller ile baş etmesi ve dış dünyaya uyum sağlayabilmesi amacıyla verdiğimiz eğitimlerde ailelerimiz bizlere bilgi sağlayan en önemli kaynakdırlar. Çocuklarına ilişkin gözlem, bilgi ve paylaşımları eğitim sürecinde hedeflerimize ulaşma düzeyimizi belirlememize olanak tanır.
Ayrıca eğitimciler ve ailenin, ev ile okul arasında ortaklaşa yürüttüğü bir program çocuğumuz için hedeflediğimiz süreyi kısaltmakta, harcanan enerji düzeyini gerek eğitimci gerek aile açısından asgari düzeye çekmekte ve öğrenilen becerilerin günlük yaşama genellenmesini kolaylaştırmaktadır.
Problem davranışların azaltılmasında ve yeni davranışların kazanılmasında da ailemizin eğitimcilerin vereceği destek doğrultusunda uygulayacakları yöntemler daha etkili olmaktadır.
Eğitimci-aile ortaklığının en güzel yönü ise başarı ile tamamlanan her dönemin sonunda paylaştığımız ve böylece çoğalttığımız mutluğumuzdur.
GEÇ KALMAYIN!!!
Özel eğitim gereksinimi olan çocukların erken teşhisi günümüzde önemini kanıtlamış bir gerekliliktir. Çocuğun sorunu ne denli erken belirlenirse, gereksinimlerine uygun türde eğitim programına o kadar erken yaşta yerleştirilebilir. Erken dönemdeki eğitimin, özel gereksinimi olan çocukların genel gelişimlerini hızlandırdığı, bilişsel, sosyal ve dil becerilerini artırdığı, hatta fiziksel gelişimlerini bile farklılaştırdığı bilinmektedir.
Böylece yaşamın ilk yıllarında verilen programlı bir destekle, çocukların tüm kapasiteleri ortaya çıkabilmekte ve temel eğitim için gerekli alt yapı hazırlanmış olmaktadır.
Bireyin ilerideki yaşamını en çok etkileyen ve belirleyen etken ise anne ve babaların desteğidir. Aile çocuğun eğitim ve tedavisinde oldukça önemlidir.
Öncelikle çocuğun engelli olduğu aile tarafından kabul edilmelidir. Aile Kendisini ve engelli çocuğunu toplumdan soyutlanmamalı. Ondan utanmamalı ve onu saklamamalıdır. Aile içi ilişkilerde birbirlerine destek olunmalıdır. Gerek engel konusunda, gerekse ne yapılması konusunda özenli ve doğru bilgiler edinilmelidir. Aileler engelli çocuklarının, rehabilitasyonu ve eğitimini ihmal etmemelidir. Eğitime en erken yaşlarda başlanması için koşullarını zorlamalıdır.
Anne babalar ancak bu yolla gelecekle ilgili kaygılarından kurtulabilirler.
Çocuklar oyun terapisi ile özgüvenlerini kazanmayı, dikkatini toplamayı, sorumluluk almayı ve yerine getirmeyi ,işbirliği yapmayı, başkalarına saygı durmayı, , kendini korumayı, , problemlerine çözüm yolu bulmayı, öfkesini doğru yönlendirmeyi, kendini doğru ifade edebilmeyi, sosyal ilişkilerini güçlendirmeyi, korkularını yenmeyi, konuşma bozukluklarını düzeltmeyi öğrenir.
OYUN TERAPİSİ
-
Okul başarısızlıkları
-
Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozuklukları
-
Disleksi
-
Sosyal yaşam becerileri
-
Anksiyete/Endişe
-
Otizm
-
Okuma-yazma bozuklukları
-
Korku-kaygı bozuklukları
-
Sosyal içe kapanıklılık
-
Güven eksikliği/Depresyon
-
Travma sonrası stres bozuklukları